STRZELBA TARCZOWA, Niemcy, 1890-1918r.
Strzelba tarczowa do strzelania w pomieszczeniu na dystanise od kilku do kilkunastu metrów. Broń strzelała kulkami, a siłę wyrzutu dawała pojedyncza spłonka-kapiszon. Napięcie zamka następuje przez odchylenie w dół kabłąka. Użytkową część lufy stanowi jej ostatnie 20 cm. Na spodzie znajduje się otwór i tam wkłada się ładunek.
Dekorowana medalionami z wizerunkami strzelców.