JESIENNA WEDUTA, C. Schmitz, XIX/XX w.
Malarska weduta z rozbudowanym sztafażem.
Okoliczni mieszkańcy kroczą między jadącymi wozami. Mimo swoich codziennych obowiązków, znajdują czas na niezobowiązujące rozmowy.
Punktowe światło latarni próbuje przebić się przez wczesnowieczorną porę dnia. Jego blask dopełni miejską architekturę, górującą nad niskim, kamiennym murem.
