PARA WYŻŁÓW, stop metali, XIX/XX w.

Para wyżłów wpatrzonych w przestrzeń pozafiguralną.

Partnerujące sobie psy zostały ukazane w odmiennych pozycjach. Jeden z nich siedzi, drugi zaś leży z podwiniętą łapą.

Przedstawienie zróżnicowanego układu ciał było niewątpliwie przemyślaną decyzją atysty. W ten sposób przełamano ich bliźniaczy wygląd, tworząc ze statycznej kompozycji intrygujący koncept.