Patera wykonana z mosiądzu pokrytego emalią komórkową (cloisonne). Zdobienie przedstawia mitycznego feniksa - Fenghuanga, będącego symbolem cnoty i wdzięku, a także kwiaty, po obydwu stronach naczynia. Emalia cloinn
Japonia, Nagoya?, era Edo, ok. 1850 r.
Wys. 30.5 cm, wys. 5 cm.
Stan zachowania dobry, ubytki emalii na lewej stronie naczynia.
Pierwsze wyroby wykonane techniką cloisonne (jap. Shippo-yaki) powstały w Japonii już w okresie Nara (710-784 r. n.e.), w XVII wieku używana była to zdobienia zamków drzwi czy okuć samurajskich mieczy. Swój renesans technika cloisonné przeżyła w Japonii jednak dopiero w XIX wieku za sprawą Kaji Tsunekichi (1803–83), pierwotnie samuraja a następnie rzemieślnika-artysty. Tsunekichi około roku 1838 zakupił chińskie naczynie wykonane techniką cloisonné i bacznie studiował jego budowę. Następnie odtworzył tą technikę wykonując początkowo niewielkie 15 centymetrowe naczynie. Stopniowo zyskiwał coraz większa wprawę i był w stanie wytwarzać także znacznie większe przedmioty. Jego wyroby zostały nawet przedstawione na dworze Tokugawa w Yedo. Miał wielu uczniów, spośród których wyłoniły się następne pokolenia artystów tworzących techniką cloisonné takich jak Hayashi Shogorō, Tsukamoto Kaisuke czy Hayashi Kodenji,
