Płaskorzeźba przedstawiają japońskiego komainu (koma-lew, inu-pies) czyli Lwa Buddyjskiego zwanego też psem Fo lub karashishi. Ekspresyjne ukazanie zwierzęcia z bardzo ładną patyną i resztkami złocenia na gałkach ocznych. Całkiem możliwe, że stanowił pierwotnie dekoracje na drzwiach wejściowych do świątyni lub innego ważnego budynku.
Japonia, era Edo (1603-1868), XVII-XVIII w.
Dł. 19 cm, wys. 12,5 cm (wys. z podstawką 17,7 cm), gł. 2 cm.
Stan zachowania bardzo dobry, podstawka wtórna.
„Fo” w języku chińskich oznaczało Buddę, a więc są to psy Buddy. Tradycyjnie na dalekim wschodzie para ustawiona była przed świątyniami buddyjskimi, a później także cesarskimi pałacami czy ważnymi budynkami państwowymi. Lew został wprowadzony do kultury chińskiej z Indii w czasach dynastii Han (206 r. p.n.e. do 220 r. n.e.). Chińczycy nie wiedzieli do końca jak wyglądało owe zwierzę, gdyż nie zamieszkiwało ono ich kraju, stąd rzeźbione lwy przypominały nieco psy, a sposób ich przedstawiania „ustandaryzował” się w czasach dynastii Ming oraz Qing i rozpowszechnił się także w innych krajach Dalekiego Wschodu. Rzeźby miały chronić bydynki i ich gości przed wszelkimi złymi mocami.
